Zoals dat gaat als je moeder graag wandelt, maakten wij als kinderen regelmatig een ommetje. In mijn geboortedorp kozen we dan voor het rondje “Matanze”, over de IJsseldijk langs een klein kasteeltje. En er was het rondje “Kersenbongerd”, waar ik overigens in mijn hele jeugd niet één kers ben tegengekomen. In de vakanties was het helemaal raak: iedere dag werd al lopend de omgeving verkend.
Kennelijk is er van die “wandelopvoeding” wat blijven hangen, want in de loop der jaren ben ik steeds meer gaan lopen. Met de kinderen in de bergen: hoe steiler hoe leuker (vonden wij soms en zij altijd). Met familie en vrienden in binnen- en buitenland.
In het afgelopen coronajaar valt me op dat het wandelen steeds hipper wordt. Het lijkt niet meer een oubollige bezigheid voor oude mensen, maar is nu een prettig uitje voor het hele gezin. Ik zie dat in mijn eigen omgeving. Mijn kinderen maken ommetjes met hun vrienden. En leggen dat vast in vlogs; dat dan weer wel.
Geïnspireerd door al die aandacht loop ik nu nog vaker. Zo ontdekte ik de website van de Stichting Pelgrimeren in Groningen (www.spig.nl), waarop vanuit bijna ieder Gronings dorp een rondje (inclusief oude kerk) is uitgezet. En heb ik onderweg naar Limburg de 1e en 2e etappe van het Pieterpad in de benen.
Maar het hoogst op mijn wandel to-do lijstje staat het Westerkwartierpluspad. Een wandeling van 165 kilometer die in Grijpskerk begint en eindigt. En nu vind ik het geen enkel probleem om alleen te lopen, maar het wandelen leent zich enorm goed voor mooie gesprekken. Dus ben ik op zoek naar Westerkwartierders die mij al wandelend willen vertellen over hun leven, werken en wonen in dit mooie stukje Groningen.
Wie loopt er met mij op?
Janneke Klijn