Etappe 5: Van Grijpskerk naar Saaksum (20 km)

Na een vakantie-onderbreking in juli, loop ik op 20 augustus alweer de 5e etappe van het Westerkwartierpluspad. Deze keer voert het pad me over open land van Grijpskerk via Oldehove naar Saaksum. Hoewel ik als geboren Gelderse graag tussen de bomen ben, vind ik deze weidse vergezichten ook prachtig.

Om het wandelen “in de benen” te houden heb ik ook in mijn vakantie de nodige kilometers gemaakt. Zo liep ik de Pieterpad-etappes van Hardenberg naar Ommen en van Ommen naar Hellendoorn. De tippel van 20 kilometer zie ik dus met vertrouwen tegemoet.

Mijn gasten

Mijn gasten van vandaag zijn Hielke Westra en collega Rolf Wittenaar. Hielke Westra is sinds 2019 wethouder in de gemeente Westerkwartier. Met onder andere duurzaamheid en cultuur in zijn portefeuille. Het geeft ons meer dan genoeg praatstof voor de 11 kilometer naar Electra. We beginnen de wandeling voor Hielke, als geboren Grijpskerker, op vertrouwd terrein. Zijn jeugdverhalen zijn leuk om te horen. Ik zie hem als kleine jongen al bibberend voor me bij de zwemlessen in openluchtbad “de Griffioen”.  

Mijn tweede gast is Rolf Wittenaar. Hij werkt sinds enkele jaren als medewerker ICT in een combibaan bij Wold & Waard en collega-corporatie Woonborg uit Vries. Rolf is een Groninger van de andere kant van Stad. Hij is geboren in Hoogezand en woont al sinds vele jaren in Veendam. Maar als fervent motorrijder kent hij het Westerkwartier ook.  

Belevenissen

Wandelen zorgt vaak voor onverwachte ontmoetingen en ook deze keer was het raak. Nog maar net onderweg raken Hielke en ik in de Burmanniastraat aan de praat met enkele huurders van Wold & Waard. Omdat zij ook van wandelen houden is een afspraak snel gemaakt. Op de volgende etappe lopen zij met me mee.

Onderweg vertelt Hielke over de omgeving. Zo lopen we langs het transformatorhuisje aan de Bosscherweg. Hier werd in de oorlog het bevolkingsregister van Grijpskerk verstopt. Om te voorkomen dat de Duitsers konden achterhalen wie voor de “Arbeitseinsatz” in aanmerking kwam. Rond het jaar 2000 werd dit huisje door de Grijpskerker kunstenaar Gert Sennema tot een oorlogsmonument - met fiets - omgevormd.
Hielke houdt van zijn baan in het Westerkwartier. Zijn opleiding en werkervaring op het terrein van milieu en duurzaamheid komen goed van pas bij de opstelling van de transitievisie warmte. Om vóór 2050 van het aardgas af te komen, moet iedere gemeente die maken.

We drinken een kop koffie aan de Ooster-Waarddijk, even buiten Kommerzijl, in een  rustpunt dat collega-wethouder Bert Nederveen en zijn vrouw kort geleden openden. Ik beveel deze pauzeplaats van harte aan. Met zelfs ijs in de koelkast is het hier goed toeven.
De wisseling van de wacht vindt plaats in Electra, in Elvis Diner Café. Hier sluiten Hielke en ik onze tocht af met een heerlijk bakje kibbelingen. Met Rolf loop ik via een omweg naar Oldehove, waar wij over de heg eventjes van een huwelijksfeest meegenieten. Rolf vertelt me over zijn werkervaring in de ICT, maar ook over zijn grote jeugdhobby windsurfen. En dat wist ik nog niet. Na 9 kilometer bereiken we het haventje van Saaksum, waar ons vervoer terug al snel arriveert.

De laatste vraag

Als afsluiting van de wandeling stel ik mijn gasten de vaste vraag: wat wil je me meegeven voor Wold & Waard?

Hielke wil niet zozeer iets mee géven als wel dat hij zelf iets mee néémt uit ons mooie gesprek. Verduurzaming van het vastgoed wordt vaak in technische zin aangevlogen terwijl huurders, en daarmee ook de corporatie, nog meer vraagstukken hebben. De bewoner, en in dit geval de huurders, moeten in dit soort processen centraal staan.

Rolf geeft het volgende mee: “Sinds ik ruim twee jaar geleden begon bij Wold & Waard, voelde het gelijk als een warm welkom. De collega’s zetten met elkaar de schouders er onder, of het nu ingewikkelde projecten zijn of het rondbrengen van het Woonkwartier bij de huurders. Het is goed om deze mentaliteit vast te houden”.

Als je iedere keer een leuke wandelervaring hebt, worden volgende etappes spannender. Is er een klik met mijn gasten? En vallen er onderweg geen ongemakkelijke stiltes? Deze keer was dat totaal niet aan de orde. Ik moet zelfs bekennen dat ik soms zo in onze gesprekken opging , dat ik vergat om me heen te kijken.